Op de valreep!

Op de valreep wil ik jullie laten weten hoe het gaat. Over 3 dagen zit ik namelijk in Sydney en ga ik daar Hendrik ontmoeten!

De afgelopen 2 maanden is er veel gebeurd en nu ineens ben ik afscheid van iedereen aan het nemen hier. Alle vriendschappen die ik heb opgebouwd. Voelt wel een beetje raar. Wat kan de tijd dan op het laatste moment toch snel gaan!

Juni en juli bestonden hoofdzakelijk uit vrijwilligerswerk voor de Volunteer Taskforce en de kerk. Bij de Volunteer Taskforce ben ik helemaal middenin het bedrijf terecht gekomen, veel vrijwilligers ontmoet, maar ook de ouderen waar de diensten en het bedrijf uiteindelijk voor bestaat. Ik ben mee geweest op assessment. Daarbij heb ik ouderen gezien die een prachtig huis hebben, maar totaal niet gelukkig zijn, omdat hun lichaam zo snel achteruit gaat of hun familie niet in Australië is. Best heftig om te zien, al weet je dat het zo werkt als je ouder wordt, maar toch. Ze waren allemaal heel blij om hulp te krijgen, prachtig om hun zo blij te maken! Ook ben ik meerdere keren mee gedaan met 'step into life', waarbij ouderen verschillende oefeningen doel. Ik heb 2 keer line dance gedaan. Vaak gaan ze tegen het ritme in en onthouden de stapjes niet, maar wat een lol! Geweldig!
Vandaag heb ik de hele groep vaarwel gezegd daar, er zitten namelijk veel mensen op kantoor. Ze hoopten dat ik terug zou komen en dat ik mijn kinderen zou sturen, omdat ik zo goed beviel! Altijd leuk om te horen. Ik heb nog nooit zo'n goede bedrijfscultuur ervaren, dus wat dat betreft zou ik graag terug gaan.

Verder heeft de kerkleider een groot gedeelte van mijn aanbevelingen over genomen of is daar nu mee aan het werk. Samen met Tom (iemand van mijn bijbelstudie groep) heb ik een aantal structuren in het werk gesteld. Het ging allemaal zo gemakkelijk, echt genieten om zo bezig te zijn.
Uiteindelijk zijn mijn verwachtingen niet helemaal uitgekomen wat betreft dit vrijwilligerswerk, omdat het maar zo weinig tijd kostte. De ruimte die ik heb gekregen is daarentegen bewonderingswaardig, want ik heb toch aardig wat suggesties kunnen doen en vragen kunnen stellen. Ook ben ik enorm bemoedigd door alles wat ze doen voor Gods Koninkrijk.

Eind juni kwamen Esther en Diane aan en dat was zo'n geweldig moment! Om mijn eigen zus in de armen te sluiten. Dat zal ik niet snel meer vergeten!

Esther en Diane hebben een groot gedeelte van mijn leven gezien, ze hebben bij Vanessa en mij gegeten. We hebben van het geweldige nachtleven van Perth genoten! Waar de pubs om 21u al leeglopen (bij wijze van dan). Verschillende zonsondergangen gezien en de wijngaarden in de Swan Valley.
En toen begon het avontuur!

Op weg naar Monkey Mia (in totaal 900 km heen en terug). We wilden naar het noorden reizen om mooier weer op te zoeken, want het heeft in die weken constant geregend. Dus wij een auto gehuurd en richting onze eerste stop in Geraldton. Dat was een prachtig strand, maar voor de rest uitgestorven, aangezien we rond 17u aankwamen. De volgende dag zijn we in 1 rit door naar Monkey Mia gereden. En.. aangekomen, we konden alleen ons hostel niet vinden, want we reden een vakantiepark op, maar nergens iets van een dorpje te vinden. Dus Esther reed de enige andere weg op en in 2 minuten stonden we op het strand en konden niet verder. De weg hield op! En geen dorpje, behalve het vakantiepark. Jawel, dat wás Monkey Mia. Monkey Mia, dat zo bekend staat bij iedereen, was alleen een vakantiepark.... bizar, die Aussies ook. Oke, het was wel een gezellige sfeer, maar het regende de enige dag die we daar hadden. Wat een pech!

In de morgen kon je dolfijnen zien en misschien voeren, zelfs in de regen waren Esther en Diane zo moedig om te gaan. Good on them! Maar ik bleef heerlijk in mijn warme, droge bed en heb me de volgende ochtend bij het dolfijnen voeren aangesloten.

De dag daarna zijn we naar Kalbarri gereden en onderweg stopten we bij een kleine zoo met haaien. Mooi om te zien! Daar aangekomen hebben we een tour geboekt naar de Gorges. De volgende dag uitgerust en wel in een busje met nog 10 andere mensen richting de prachtige Gorges. Na een tocht van 2 uren afdalend van een waterval met water, kwamen we aan op een plaats waar de kano's klaar lagen om te kanoën. Wat een mooie omgeving, wauw! Je zult de foto's wel zien.
Inmiddels was al bijna een week om en de laatste dag aangebroken. Op de terugweg hebben we een korte stop gemaakt bij de Pinnacles. Dat zijn natuurstenen die in een zandvlakte bij elkaar staan. Een woestijn, zo bijzonder!

Een paar daagjes nog uitrusten en leuke dingen doen in Perth en Diane en Esther gingen er, na 3 weken, weer vandoor. Gelukkig weet ik dat ik Esther binnen 2 maanden weer zie.

Op dit moment ben ik vooral excited om Hendrik te onmoeten. Tegelijkertijd ben ik de tijd in NL aan het voorbereiden, mijn dingen in Perth aan het afsluiten en de reis aan het voorbereiden. Een drukke tijd! Nog een paar dagen......

De laatste feitjes over Aussie:
- de brievenbussen hier kunnen van 2 kanten open, waardoor iedereen de post eruit kan pakken. Daarnaast kan het vanalles zijn waarin je de post laat doen, van stenen muurtje tot oude verroeste bak
- Iedereen hoopt op een natte winter, want de dammen zijn nog niet eens tot de helft gevuld en ze moeten daar de hele zomer van doorkomen, terwijl de winter alweer bijna om is
- Een theezakje blijft heel lang in de mok en wordt met een theelepeltje uitgedrukt (ik dacht dat mijn huisgenoot dat alleen deed, maar iedereen doet het)
- Als je elkaar een paar keer hebt gezien, neem je sowieso afscheid met een 'hug'. Afgelopen week zei een oudere vrouw van 90: mag ik je een knuffel geven? Daar hou ik van, daarom ben ik zo gelukkig'
- Heel veel Australiërs hebben hun familie over de hele wereld leven en zijn eenzaam heb ik ontdekt.

Ik zie jullie al snel weer op Nederlandse bodem (9 september). Tot die tijd ga ik mij vermaken in Sydney, Melbourne en Tasmanië. Iedereen hier zegt dat Tasmanië prachtig is, terwijl niemand er geweest is. Wij gaan het onderzoeken!

Cheers, Gonda